Στον πολιτιστικό σύλλογο Βάμου «Ο Πρίνος» Ο κόλπος του Αλμυρού Με το… «αλάτι» της αισθαντικής ζωγραφικής του Αιμίλιου Γάσπαρη

Ποιητής, ζωγράφος, δοκιμιογράφος, αρθρογράφος, φιλόλογος. Η μήπως να προηγηθεί το ζωγράφος του ποιητή;

 Δεν τον ρωτήσαμε παρ’ ότι η ερώτηση ερχόταν διαρκώς στην σκέψη μας, έτσι όπως   μαζί με πολλούς ντόπιους και αλλοδαπούς (κατοίκους κυρίως της περιοχής) φιλότεχνους, περι-διαβάζαμε με θαυμασμό, τους γεμάτους χρώμα και φως ζωγραφικούς του πίνακες. Το περασμένο Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου στα εγκαίνια της έκθεσής του , στην αίθουσα του φιλόξενου πολιτιστικού συλλόγου « Ο ΠΡΙΝΟΣ», στο Βάμο Αποκορώνου.

·         Δεν ρωτήσαμε, επειδή η ερώτηση μας φάνηκε ρητορική. Και άρα περιττή. Πώς να ξεχωρίσει, ένας άνθρωπος της τέχνης και των γραμμάτων, την  πεμπτουσία της λογοτεχνικής και εικαστικής του δημιουργικής παρόρμησης ;  

·         Όταν η πηγή  τους είναι ο ίδιος συναισθηματικός του κόσμος;  Η ίδια  ποιητική και μεταφυσική αισθαντική ματιά για τα γύρω και τα εντός του;

·         Η  αγάπη του για τον άνθρωπο, η ευαισθησία του για το περιβάλλον, η αγωνία του για την μεταφυσική διάσταση ορατών τε και αοράτων;

·         Αλλά, συγνώμη. Δεν τον συστήσαμε  ακόμα. Πρόκειται για τον γνωστό εκπαιδευτικό του Ρεθύμνου, Αιμίλιο Γάσπαρη, που εδώ και χρόνια δίνει ένα δυνατό και συνεχές πνευματικό παρόν στις τέχνες και τα γράμματα της Κρήτης και της Αθήνας, ενώ ξεχωριστό πολιτιστικό παρόν έχει δώσει και στην Νάξο. Τόπο καταγωγής της γυναίκας του, γνωστής παιδαγωγού με διακριτό έργο στις εκδόσεις εκπαιδευτικού υλικού με ζωγραφική  και παραμυθολόγια της ίδιας. Αφού η Σοφία Καστρησίου  έχει σπουδάσει  και ζωγραφική στην Φλωρεντία.  

·         Ευχάριστο ξάφνιασμα, η πρόσκληση του πολιτιστικού Συλλόγου « Ο Πρίνος» του Βάμου για τα εγκαίνια και την λειτουργία της έκθεσης ζωγραφικής του Αιμίλιου Γάσπαρη, στην αίθουσα του συλλόγου από τις 5 έως τις 14 Σεπτεμβρίου, υπό την αιγίδα του Δήμου Αποκορώνου.

                                 Ο χώρος, η έκθεση, τα έργα

·         Νάμαστε, λοιπόν, στο Βάμο, λίγο πριν μπούμε στην φιλόξενη στέγη του Πολιτιστικού Συλλόγου  στον αυλόγυρο της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου.

·         Πρώτη μεταφυσική αίσθηση: Το «συναπάντημα» της  παλιάς εκκλησιάς, ο   χαρακτηριστικός αυλόγυρος μέσα στον οποίο και το κτίριο του παλιού σχολείου, ο ευρύχωρος πλέον ενιαίος χώρος όπου ο πολιτιστικός σύλλογος Βάμου «Ο Πρίνος» φιλοξενεί τις πολλές και πάντα επιλεγμένης αισθητικής, εκδηλώσεις του.  Δεύτερη μεταφυσική αίσθηση:  Ποια άλλη; Η ενέργεια που μεταδίδουν οι πίνακές του δημιουργού, με απίστευτο τρόπο, καθώς ο χρωστήρας του …εξαντλεί σχεδόν την γκάμα κάθε χρώματος για να πετύχει  την απεικόνιση της αόρατης «αύρας» του αντικειμένου ή του τοπίου.

·         Απίστευτο, καθώς ο Γάσπαρης δεν είναι αυτό που θα λέγαμε, μετά βεβαιότητας, ιμπρεσιονιστής δημιουργός. Είναι ένας ζωγράφος που ,όπως χαρακτηριστικά λέει και στην εισαγωγή του στο φυλλάδιο της έκθεσης, ο πρόεδρος του πολιτιστικού συλλόγου «ΠΡΙΝΟΣ», κ. Γιώργος Χατζηδάκης (που ιδιαίτερα συνέβαλε στην πραγματοποίηση της έκθεσης στο Βάμο), «φλερτάρει με τον εξπρεσιονισμό».

·         Το συμμεριζόμαστε. Καθώς ναι. Ο τόπος και τα τοπία γύρω από τον Αλμυρό είναι αναγνωρίσιμα. Όμως, ο ζωγράφος δεν χρησιμοποιεί  πάντα τα βασικά τους χρώματα. Μοιάζει να βλέπει στο τοπίο και από μια άλλη πιο  εξωπραγματική  διάσταση. Μια διάσταση με πολλές και διαφορετικές χρωματικές αποχρώσεις,  ανάλογα με το παιγνίδισμα του φωτός, μεταφυσική και εργώδη.

·         Ακουαρέλες μικρών και μεσαίων διαστάσεων απαρτίζουν την έκθεση. Και λίγα –αλλά εντυπωσιακά- λάδια, μεταξύ των οποίων και κάποια μεγαλύτερων διαστάσεων.

                          Ο κόλπος του Αλμυρού

·         Οι θεατές των έργων του κόλπου του Αλμυρού, που γνωρίζουν τον δημιουργό, δεν εκπλήττονται από το γεγονός ότι ο Γάσπαρης  παρουσιάζοντας γραπτά στο φυλλάδιο της έκθεσης τα ερεθίσματα της  συγκεκριμένης δουλειάς του, δεν απέφυγε την ταύτιση των δύο τεχνών που διέπουν το ποιητικό και εικαστικό του έργο. Αφού, και σ’ αυτά του τα κείμενά, φαίνεται ότι η αισθαντική και ευαίσθητη ποιητική του ματιά αντλεί θέματα από την, επίσης, αισθαντική εικαστική του ματιά. Και αντίστροφα.  Ιδού κάποια χαρακτηριστικά  λυρικά αποσπάσματα του επεξηγηματικού κειμένου του στο φυλλάδιο που συνοδεύει την έκθεσή του :

·         «Θα μπορούσε να είναι μια έκφραση ποιητική κι όμως δεν είναι. Μόλις περάσεις το χωριό Γεράνι και μετά από λίγες στροφές με τη θάλασσα δίπλα σου, μια ανάσα πριν τον σχετικά νέο οικισμό του Πετρέ αντικρίζεις ένα θέαμα εκπληκτικό, ένα συνδυασμό βουνού και θάλασσας κι αυτό το υπέροχο τοπίο είναι μια δική μας πραγματικότητα. Τα Λευκά Όρη και το ακρωτήριο Δρέπανον και πιο πίσω το Ακρωτήρι και η θάλασσα να λάμπει κάθε στιγμή. Οι χαμηλοί λόφοι στα σύνορα του Ρεθύμνου και του Αποκόρωνα και η ακτή να σβήνει στον ορίζοντα προς τη Γεωργιούπολη σε μια μοναδική σύνθεση και σε μια απίστευτα σχεδιασμένη αρμονία...»

                               Ανεξάντλητο

·         Και πιο κάτω: «Δεν θα μπορούσε λοιπόν να μην γίνει το θέμα μου σε πολλές και διαφορετικές φάσεις της καλλιτεχνικής μου δημιουργίας. Εδώ ταιριάζει η φράση «έχω θέμα» και μάλιστα πολύ μεγάλο και ανεξάντλητο. Γιατί δεν είναι μόνο οι γραμμές του τόπου, γιατί δεν είναι τα χρώματα και τα παιγνίδια του φωτός, είτε με τα σύννεφα και τη βροχή είτε το δειλινό με τις ποικίλες αποχρώσεις που εξελίσσονται από τα χανιώτικα είτε με τον νοτιά και την ατμόσφαιρά του, είναι και η μεταφυσική διάσταση που με μαγεύει στον συγκεκριμένο τόπο… Υπάρχει παντού στον κόσμο μας ο δυισμός, το καλό και το κακό, το όμορφο και το άσχημο, το γλυκό και το αλμυρό. Η λέξη αλμυρό δένεται τέλεια στο τόπο αυτό. Πήρε το όνομα που με πηγαίνει κατευθείαν στον Όμηρο. Στην Ιλιάδα εκείνο το «παρά θίν’ αλός» και τις παρακλήσεις στον Απόλλωνα, στο αλάτι που νοστιμίζει το φαΐ, στο αλάτι που μπαίνει στη ζωή μας και με τη σωστή του χρήση βελτιώνει και συντηρεί. Κι εδώ ένας κόλπος ολόκληρος, δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαίο αυτό το όνομα. Δεν θα μπορούσα μια ενότητα στη δουλειά μου να μην την αφιερώσω στον Κόλπο του Αλμυρού. Με πολλή αγάπη και ευαισθησία, αυτό το λίγο για κάτι μέγα».

                              Κόλπος συγκινήσεων

·           Ενας «κόλπος συγκινήσεων» ο Αλμυρός, σύμφωνα με τον πρόεδρο του πολύ δραστήριου Πολιτιστικού Συλλόγου « Ο Πρίνος», Γιώργο Χατζηδάκη.

·         Και, αναφερόμενος στα εικαστικά έργα της έκθεσης γράφει γενικά και ειδικά για το Κρητικό τοπίο: «Ο Αιμίλιος Γάσπαρης στέκεται εκστατικός απέναντι σ’ αυτό το τοπίο, κι ακόμη περισσότερο στο Αποκορωνιώτικο, και καθόλου δεν το κρύβει. Ζωγραφίζει με ενθουσιασμό, χαράσσει αδρές γραμμές και χρησιμοποιεί έντονα χρώματα θέλοντας να εκφράσει την συγκίνησή του. Φλερτάρει με τον εξπρεσιονισμό και μας παρασύρει κι εμάς να παρατηρήσουμε αυτόν τον τόπο με ένα τρόπο διαφορετικό απ ότι μέχρι τώρα, τον τρόπο των έντονων συναισθηματικών προσεγγίσεων. … Θεωρώ τιμή και χαρά το γεγονός ότι επέλεξε τον Βάμο για την έκθεση της δουλειάς του και πιστεύω πως θα αφήσει ένα ευδιάκριτο αποτύπωμα στην ψυχή και το μυαλό όλων μας».

                                               Ποιος είναι

·         Ο  Αιμίλιος Γάσπαρης γεννήθηκε στο Ρέθυμνο το 1955. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και εργάστηκε στη Μέση Εκπαίδευση. Έχει μεταπτυχιακό δίπλωμα ειδίκευσης από το Πανεπιστήμιο Κρήτης στη Νεοελληνική Φιλολογία. Ασχολείται με την ποίηση και έχει εκδώσει δυο ποιητικές συλλογές. Ασχολείται από τα γυμνασιακά χρόνια με τη ζωγραφική και έχει πάρει μαθήματα στο εργαστήριο του σημαντικού ζωγράφου Κωνσταντίνου Λιονή στο διάστημα 1974-1976. Ασχολείται με τη δημοσιογραφία με ποικίλα άρθρα στις εφημερίδες «Ρέθεμνος» και «Κρητική επιθεώρηση» του Ρεθύμνου. Έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις και από το 1975 μέχρι και φέτος  έχει πραγματοποιήσει  και πολλές ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα, στο Ρέθυμνο, στο Ατσιπόπουλο, στην Νάξο με τελευταία στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Ζωγράφου Αθηνών με οργάνωση του Συλλόγου Κρητών Ζωγράφου «Καζαντζάκης»  τον  Οκτώβριο του 2013 με θέμα «Μνήμης έργα» .