Δευτέρα, Ιουλίου 20, 2015

Από που έρχονται;





Το λιμανάκι απέναντι από το πάρκο των Αγίων Αποστόλων είναι από τα πλέον υπήνεμα και προτιμάται από …νέους πασών των ηλικιών μετά τέκνων και εγγονιών συνήθως. Φέτος παρατηρείται μεγάλη αύξηση των κολυμβητών.
·          Γενικώς, σε όλα τα λιμανάκια των Αγίων Αποστόλων υπάρχει πληθώρα κολυμβητών. Καθώς  ακόμα και με δυνατό αέρα, είναι βέβαιο ότι κάποιο απ’ όλα θα …κολυμπιέται.
·         Eλα μου, όμως, που εκεί στο μεσαίο λιμανάκι απέναντι από το πάρκο, που είναι σχεδόν κλειστό (και  αρκετές φορές και στο βόρειο μπροστά από την εκκλησία  των Αγίων Αποστόλων -που κι’ αυτό είναι αρκετά κλειστό) παρατηρείται καθημερινά –κυρίως- τις πρώτες απογευματινές ώρες μια άνευ προηγούμενου «ανεξήγητη;» θαλάσσια ρύπανση.
·         Πρόκειται για χιλιάδες μικρά σκουπίδια και  κόπρανα (όπως συμπεραίνεται από την κίτρινη λίγδα και όχι μόνο) που έχει αναστατώσει  και τους μόνιμους, σχεδόν καθημερινούς, κολυμβητές. Καθώς η ρύπανση αυτή όχι μόνο είναι αηδιαστική στην θέα αλλά εγκυμονεί, όπως είναι φανερό, και πολλούς κινδύνους για την υγεία μικρών και μεγάλων.
·         Οι Χανιώτες που συχνάζουν εκεί, το έψαξαν. Και έχουν διάφορες υποψίες . Επειδή, η μέχρι τώρα συγκέντρωση  μεγάλης ρύπανσης  αφορά στο μεσαίο κολπάκι. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και το βόρειο κολπάκι, ενίοτε, δεν παρουσιάζει θαλάσσια ρύπανση.
·          Επειδή το πρόβλημα είναι  σχεδόν καθημερινό (και πλέον οξύ),  είναι φανερό ότι οι αρμόδιοι οφείλουν να ασχοληθούν με την προέλευση των σκουπιδιών και απορριμμάτων που προκαλούν θαλάσσια ρύπανση στο συγκεκριμένο κόλπο, ιδιαίτερα αλλά όχι μόνο. Και να θεραπεύσουν το πρόβλημα λαμβάνοντας  ΑΜΕΣΑ τα αναγκαία μέτρα.
·         Αρμόδιοι να το κάνουν είναι, προφανώς, το λιμεναρχείο και ο δήμος Χανίων.
·         Δική τους ευθύνη και υποχρέωσή είναι να βρουν το αίτιο και να ενημερώσουν την κοινή γνώμη. Μαζί με  την σχετική διαβεβαίωση ότι ελήφθησαν τα κατάλληλα μέτρα.
·         Να περιμένουμε μια ανακοίνωση του δήμου  και του λιμεναρχείου Χανίων για την προέλευση και την εξάλειψη  της θαλάσσιας αυτής ρύπανσης;
Δεν μπορεί, να είναι και …μυστήριο.

 Δημοσιεύτηκε Χανιώτικα Νέα 20-7-15

Τρίτη, Ιουλίου 14, 2015

Απού ζει μεταζώνεται





Πρωί Δευτέρας που γράφονται τούτες οι γραμμές, έχουμε συμφωνία.  Ας μην αρχίσουμε τώρα -όλοι- να μιλάμε για σωστά και λάθη. Ας μην λιθοβολούμε αλλήλους στα ηλεκτρονικά κοινωνικά δίκτυα και στους ανά την χώρα καφενέδες.
·         Για το ποιοι είχαν δίκιο και ποιοι όχι. Αναμάρτητοι δεν υπάρχουν. Ούτε πολιτικοί ούτε πολίτες. Μακάρι  να πήραμε μαθήματα όλοι. Πολιτικοί ΟΛΩΝ των χώρων του συνταγματικού τόξου και πολίτες. Φυσικά υπάρχουν φταίχτες. Αλλά δεν είναι ώρα να τους αναζητήσουμε.
                                                 Ανάγκα και θεοί πείθονται
·         Σήμερα προέχει το σήμερα και το κοντινό αύριο. Για  να ανασυνταχθούμε ως χώρα και ως κοινωνία. Μόνο ενωμένοι το μπορούμε. Βεβαίως υπάρχει η αντικειμενική ανάγκη για το Πώς θα γίνει αυτό. Η ταπεινή άποψη του Ραν ταν πλαν  κατατίθεται  σήμερα μέσα από ποιητικές αναφορές και παροιμιώδεις εκφράσεις.
·         Και ο νοών νοείτω και ο «συνειρμών συνειρμείτω», όπως λέει ο νομπελίστας μας Οδ. Ελύτης στον «Κήπο με τις αυταπάτες» στον οποίο όλοι ζούσαμε μέχρι και σήμερα.  Εκεί λέει και τούτο:« Έχουμε τόσο πολύ τριφτεί πάνω στην κοινωνία και το κοινωνικό ψεύδος που και η πιο σημαντική αλήθεια, ευθέως διατυπωμένη, μοιάζει παραδοξολογία.»
·         Ωστόσο, ισχύει διαχρονικά η διαπίστωση του εθνικού μας ποιητή στον εθνικό ύμνο (σε εκείνους τους στίχους που δεν είναι ευρύτερα γνωστοί): Μοναχή το δρόμο επήρες/Εξανάλθες μοναχή/Δεν είν’ εύκολες οι θύρες,/Εάν η χρεία τες κουρταλή.»
·         Η χρεία,  είναι η ανάγκη στην οποία και οι θεοί πείθονται.
·         Σήμερα η χρεία είναι να παραμείνουμε ενωμένοι αφού είμαστε ακόμα ζωντανοί.  Ναι με την συμφωνία είμαστε ακόμα ζωντανοί. Λαβωμένοι μα ζωντανοί. Έχουμε ελπίδες, τι λέω, βεβαιότητες  ανάνηψης.
·         Καθώς όπως γράφει ο Ρίτσος «τη ρωμιοσύνη μην την κλαις/εκεί που πάει να σκύψει/με το σουγιά στο κόκκαλο/με το λουρί στο σβέρκο/Νάτη πετιέται από ξαρχής/κι αντριεύει και θεριεύει/Όταν σφίγγουν το χέρι, ὁ ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο ….»                                         
                                    Μακρινά και κοντινά
·         Διαχρονική η διαπίστωση του ποιητή στην ρωμιοσύνη, δεν λάθεψε και δεν θα λαθέψει . Με μια προϋπόθεση, είπαμε : Να παραμένουμε ενωμένοι. Κοινοβουλευτικά και ως κοινωνία. Μη χάνουμε το δάσος για το δικό του δένδρο ο καθένας, πολιτικός ή ομάδες πολιτικών και ο κάθε πολίτης.
·          Και τότε  όπως περιγράφεται στην ρωμιοσύνη … αυτὰ τα πράγματα είναι λιγάκι σαν πολὺ μακρινά/Είναι λιγάκι σαν πολὺ κοντινά, σαν όταν πιάνεις στο σκοτάδι ένα χέρι και λες καλησπέρα /….Αύριο, λέει. Κ᾿ είναι σίγουρος/πως ο δρόμος ο πιο μακρινὸς είναι ὁ πιο κοντινὸς στην καρδιὰ του Θεού/Και την ώρα που το φεγγάρι τον φιλάει στο λαιμὸ με κάποια στεναχώρια/ … μπορεί να κλάψει από τη σιγουριά του/μπορεί να κλάψει από τη σιγουριά των δέντρων καὶ των άστρων και των αδελφών».
·         Ψυχραιμία, λοιπόν. Τα πράγματα δεν είναι εύκολα. Τα πράγματα είναι, απαραδέκτως, δύσκολα.
·         Αλλά,   ίσως είναι λογικό  (για την πολιτική σκηνή) «ο τρώσας και ιάσεται».  Να βρεθεί τρόπος να θεραπευτούμε.  Καταλαβαίνετε. Αλλά να βάλουμε όλοι ένα χεράκι.
·         Επειδή,  όσο είμαστε «ζωντανοί»…
 ....Απού ζει μεταζώνεται… 

 ….Κι αυτό θα περάσει.








Τετάρτη, Ιουλίου 01, 2015

Να σώσει οτιδήποτε αν σώζεται*



 Η χώρα δεν έχει μόνο μία υπερφίαλη  και αναξιόπιστη πολιτικά κυβέρνηση. Δυστυχώς έχει και μία αξιωματική αντιπολίτευση ανύπαρκτη.
Γιατί ανύπαρκτος πολιτικά  είναι  ο πρόεδρος της Ν.Δ. κ Σαμαράς. Όφειλε -και αυτός- αν αγαπούσε την πατρίδα να είχε παραιτηθεί ΤΩΡΑ τα πράγματα θα ήταν ευκολότερα. Αλλά που ...ελπίζει εις παλινόρθωση. Ο λαός πάλι ανατριχιάζει στην ιδέα . Εάν την Δευτέρα υπάρχει ΝΑΙ , (όπως φαίνεται) η εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης που θα είναι αναγκαίο να συγκροτηθεί για να πάει για ΕΘΝΙΚΗ διαπραγμάτευση -και να σώσει οτιδήποτε κι αν σώζεται- δεν πρέπει να έχει ούτε Τσίπρα ούτε Σαμαρά.
 Μετά το ναι της Κυριακής, την Δευτέρα χρειάζεται άμεσα μια ΕΘΝΙΚΗ ομάδα διαπραγμάτευσης. Η τελευταία μας δυνατότητα.  
Θα την πάρουμε  ή θα την απορρίψουμε αφρόνως ;



*Το γνωστό τραγούδι του Τσακνή στου οποίου το στίχο αναφέρομαι  φαίνεται ότι  ήδη στοιχειώνει το μέλλον μας. Και μάλιστα τώρα που ο κ. Τσακνής είναι από τα «κεφάλια» της ΕΡΤ.  Η  ζωή παίζει περίεργα παιγνίδια. Αν θυμάστε,  η άλλη κυρία ΖΩΗ , η πρόεδρος της Βουλής μας, πριν ένα μήνα περίπου, κάνοντας «ανάκριση» στον Τσακνή αναφέρθηκε «σκωπτικά»  στο τραγούδι του αυτό. Ας το θυμηθούμε: (https://www.youtube.com/watch?v=ocNG6Re3Lu0)
«Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον, στο μέλλον/ που φτιάχνετε όπως θέλετε / αφού η ιστορία σας ανήκει/σαρώστε το λοιπόν αν επιμένετε.
Στ' αυτιά μου δεν χωράνε υποσχέσεις/το έργο το 'χω δει μη με τρελαίνετε/το πλοίο των ονείρων μου με πάει/σε κόσμους που εσείς δεν τους αντέχετε
Μένω μονάχος στο παρόν μου/να σώσω οτιδήποτε - αν σώζεται -/κι ας έχω τις συνέπειες του νόμου/συνένοχο στο φόνο δε θα μ' έχετε….