Δεν έπαθε κανείς ποτέ τίποτα από αγάπη

Απαντά η φιλόλογος Βαρβάρα Περράκη
17.04.2010



«Είμαι γυναίκα, σημαίνει: Χωρίς αυταπάτες, χωρίς μυθεύματα, χωρίς παράξενες δεσμεύσεις, χωρίς προκαταλήψεις, είμαι άνθρωπος…». Έτσι άρχιζε το «απέριττο» -όπως πάντα- χρονογράφημά της στην στήλη της … «Τα Περιττά» στο φύλλο του Μαρτίου- της μηνιαίας εφημερίδας «Πυξίδα της Πόλης». Γιορτή της Γυναίκας γαρ, στις 8 Μαρτίου. Οξύμωρη με την λιτότητα του λόγου της η «ετικέτα» της στήλης της, αλλά στα κείμενά της αναδεικνύονται πράγματι «Τα περιττά» της δημόσιας ζωής μας.
Ο χειμαρρώδης, λογοτεχνικός, εύστοχος, φιλοσοφημένος, παγκοσμιοποιημένος, ευαίσθητος και οξυδερκής λόγος της «σαϊτίζει» την καρδιά των προβλημάτων. Παρ’ ότι τα λόγια που χρησιμοποιεί είναι… γκαρδιακά.
Γιατί ο στόχος της δεν είναι να κατακεραυνώσει, αλλά να διαπιστώσει. Να αφυπνίσει. Να μαλώσει μητρικά. Να ξυπνήσει τις ωραίες… κοιμώμενες ψυχές μας, τις αρετές της φυλής μας, τις αρετές της προσωπικότητάς μας. Να μας βγάλει από τους καναπέδες μας. Και το κάνει όπως και όπου μπορεί. Με αγάπη. Για το σχολείο και τους μαθητές της. Για την πόλη. Για τους ανθρώπους και τους φορείς της, που συχνά - πυκνά την (προσ)καλούν να καταθέσει την δική της έγκυρη ματιά για την τοπική λογοτεχνική, πολιτιστική δημιουργία. Να συμβάλλει στην ανάδειξή της. Με τον δικό της μοναδικό ταλαντούχο και άρτιο λόγο. Την δική της μεγάλη φιλολογική παιδεία. Την δική της ουμανιστική προσέγγιση. Αφού, όπως ξέρετε η Βαρβάρα Περράκη, που σήμερα απαντά στο Μου σου του α λα Προυστ, είναι πάντα «ετοιμοπόλεμη» για προσφορά. Χαρίζει από τον χρόνο της και δεν φείδεται κόπου και έρευνας, προκειμένου να «ερμηνεύσει» και να παρουσιάσει πνευματικές δουλειές, βιβλία ή να τεκμηριώσει ιστορικά και πολιτισμικά γεγονότα της πόλης . Γιατί; Από ΑΓΑΠΗ. Στον (συν)άνθρωπο, στην πόλη, στον τόπο. Γι’ αυτό άλλωστε και το μότο ζωής που πρεσβεύει «Δεν έπαθε κανείς ποτέ τίποτα από αγάπη» αποτελεί, όντως, την καθημερινή της πρακτική. Είναι δάσκαλος που διδάσκει και λόγο κρατά.

Μπορεί, όπως μας είπε η ίδια σε μια μικρή κουβέντα που είχαμε για τις ανάγκες της προετοιμασίας της στήλης, να πνίγεται (ως καθηγήτρια που είναι) «μέσα σε ένα υποκριτικό εκπαιδευτικό σύστημα, τυφλό κι απρόσωπο έως αναποτελεσματικό». Όμως, στην έδρα είναι αλλιώς. Δίνει μάθηση και αγάπη. Αφού στην τάξη περνά καλά, γιατί συγχωρεί κι αποδέχεται την ορμή της εφηβείας και συγχρόνως πραγματοποιεί το χρέος της στη νέα γενιά.
Άλλωστε, μας λέει μεταξύ άλλων, «Είμαι φιλόλογος και προσπαθώ να ανταποκριθώ, χρόνια τώρα, γιατί είναι λέξη βάρια και δύσκολη… Αγαπώ αυτή την πόλη και προσπαθώ να της το δείχνω. Αγανακτώ με το νεοπλουτισμό της, με τη λήθη πολλών κατοίκων της, με την άγνοια και την αδιαφορία, με την καταστροφική επέμβαση πολλών στην παγιωμένη αισθητική της πόλης. Θυμώνω που ο σύγχρονος Κρητικός περιορίζει την ταυτότητά του στις επικίνδυνες μπαλωθιές,στις κούπες με ουίσκι και σε λαϊκίστικα νεοκρητικά κατασκευάσματα. Ανησυχώ για τον εφησυχασμό και την αδράνεια, τα σκυμμένα κεφάλια, την αποδοχή χωρίς αντίσταση και την υποχώρηση της συλλογικής συνείδησης… Θλίβομαι που και η νέα κυβέρνηση αδιαφορεί για την ποιότητα ζωής των πολιτών. Ειδικότερα απορώ γιατί οι χανιώτες δεν παλεύουν μαζικά κι επίμονα για το Νοσοκομείο Χανίων, δηλαδή για τη ζωή τους… Προσπαθώ να είμαι παρούσα και συνεπής».
Είναι γραμματέας του Συνδέσμου Φιλολόγων νομού Χανίων, γράφει κάθε μήνα στην μηνιαία εφημερίδα «Πυξίδα της Πόλης» και παλιότερα στην εφημερίδα «ΜΗΝΥΜΑ».
Η Βαρβάρα Περράκη είναι αυτό που φαίνεται. Και κάνει ότι λέει και γράφει. Είναι αισιόδοξη σε ατομικό επίπεδο επειδή, όπως λέει, έχει ένα παιδί. Είναι απαισιόδοξη για την πορεία της κοινωνίας. Προτιμά τη σκληρή γλώσσα της αλήθειας. Πατά στη γη, απογειώνεται εύκολα και καταφεύγει στη λυτρωτική αγκαλιά της ποίησης, όταν όλα μαυρίζουν γύρω της. Κλαίει και γελά εύκολα και προσπαθεί να διατηρήσει την παιδικότητά της.
Γεννήθηκε στην Αθήνα από Κρητικό πατέρα από τα Τοπόλια και μητέρα Πειραιώτισσα. Μεγάλωσε με πολλή χαρά, φωνές και γλέντια. Έχει μια 20χρονη κόρη που λατρεύει, η οποία σπουδάζει παιδαγωγικά στο Ρέθυμνο.

• Ποιο είναι το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας;
Προεπιλεγμένη εξωστρέφεια
• Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;
Το ελληνικό δημόσιο
• Τι είναι για σας ευτυχία;
Η κόρη μου
• Τι είναι για σας δυστυχία;
Το μοιραίο της ανθρώπινης ύπαρξης
• Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;
Το Πάσχα
• Το βασικό σας ελάττωμα;
Νευριάζω εύκολα
•  Η βασική σας απασχόληση;
Μάθημα και διάβασμα
• Ποια αρετή προτιμάτε σε ένα άνδρα;
Την εξυπνάδα
• …σε μια γυναίκα;
Τον αυτοσεβασμό
• Τι εκτιμάτε περισσότερο στους φίλους σας;
Την ετοιμότητά τους
• Αν δεν ήσασταν ο εαυτός σας ποιος θα θέλατε να ήσασταν;
Μια συγγραφέας που θα έκτιζε ελπίδες
• Ποιος θα ήταν ο ιδανικός τόπος για να ζήσετε;
Τον ψάχνω ακόμα
• Το αγαπημένο σας ταξίδι;
Το σχεδιάζω
• Ο αγαπημένος σας συγγραφέας;
Γαλανάκη, Καρυστιάνη, Καραγάτσης
• Ο αγαπημένος σας ποιητής;
Καβάφης, Ρίτσος, Αναγνωστάκης, Δημουλά
• Ο αγαπημένος σας συνθέτης;
Χατζηδάκης Θεοδωράκης Μικρούτσικος
•  Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;
Μου αρέσουν πολλοί
• Ο αγαπημένος σας ήρωας-ηρωίδα από την λογοτεχνία;
Οι γυναίκες της ΤΕΤΑΡΤΗΣ ΔΙΑΣΤΑΣΗΣ του ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ
• Η ταινία που σας σημάδεψε;
Τώρα τελευταία το ΚΥΜΑ
• Τι απεχθάνεστε περισσότερο ;
Τους φλύαρους, ανεύθυνους, εγωιστές, καναπεδάτους
•  Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα ;
Όταν έχω πονοκέφαλο
• Σε ποια λάθη δείχνετε την μεγαλύτερη επιείκεια;
Στα εφηβικά και τα παιδικά
•  Με ποιο φυσικό ταλέντο θα θέλατε να είστε προικισμένη;
Της ποίησης
• Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Ουδείς τέλειος
• Ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία στον ελεύθερο χρόνο σας ;
Διαβάζω
• Τι σας λείπει περισσότερο;
Χρόνος, υλικό για όνειρα
•  Ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Η αρρώστια και ο θάνατος
• Εάν συναντούσατε το Θεό τι θα θέλατε να σας πει;
Γύρνα αμέσως στη γη
• Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτό τον καιρό;
Αναζητώ νέους μύθους
• Ποιο είναι το μότο σας ;
Δεν έπαθε κανείς ποτέ τίποτα από αγάπη

«…Μια πόλη είναι οι δρόμοι της, τα κτίσματά της, οι άνθρωποι της. Μια πόλη είναι τόσες ζωές, αγωνίες, ιδέες, μνήμες, που διασταυρώνονται τυχαία ή όχι και κτίζουν τις εποχές με τα υλικά στ’´ ανθρώπινα μέτρα. Μια πόλη είναι «μια μάνα που κάτω από τα φτερά της ονειρευόμαστε», κατά τον Γ. Μανουσάκη. Σήμερα ποια, κάποια χρόνια μετά την ποιητική «μαρτυρία», τα Χανιά προβληματίζονται για το παρόν τους σε σχέση με το βαρύ παρελθόν και με ένα αβέβαιο μέλλον; …Οι δρόμοι έχουν ονόματα. Τα διαβάζουμε; Ζωγράφοι και ποιητές, κεραμίστες, θεατράνθρωποι κυκλοφορούν ανάμεσα μας. Τους αναζητούμε; Λαογράφοι και μαντιναδολόγοι, μουσικοί – υπερασπιστές μιας επίμονης ποιότητας, γράφουν, συνθέτουν και τραγουδούν. Τους ακούμε;… Τα Χανιά του 2010, έχουν χρέος απέναντι στην ιστορία, στην αρχοντιά, στην ομορφιά να αναλογιστούν το δρόμο τους… Η επίμοχθη αναζήτηση του ανθρώπινου μέτρου είναι ίσως μια αρχή…
Αποσπάσματα από την στήλη της «Τα περιττά» στην «Πυξίδα της Πόλης» με τίτλο «Ομορφη Πόλη…» και αφορμή το πνευματικό μνημόσυνο του Γιώργη Μανουσάκη