Πιστεύω στα παιδιά, γι’ αυτό ελπίζω

Η σκηνογράφος - διακοσμήτρια - επιχειρηματίας Βάλια Μαργαρίτη
απαντά στο Μου σου του α λα Προυστ στη Νανώ Κουτσάκη-Σπανουδάκη

Δημοσιεύτηκε στα "Χανιώτικα Νέα" 10.04.2010

Δημιουργείν και επιχειρείν στα Χανιά. Τα «πάντρεψε» με ευαισθησία, σεμνότητα, συνέπεια και συνέχεια. Αξιοποιεί το ταλέντο της, για σχέδιο, με τις σπουδές και το μεράκι της για την σκηνογραφία και την διακόσμηση. Και την επιχειρηματικότητα, όμως. Μέσω του Studio Κosta Boda το οποίο επιτυχημένα και με σταθερότητα διευθύνει. Μια επιχειρηματικότητα η οποία εμπεριέχει και την δημιουργία καθημερινά. Στην διακόσμηση και όχι μόνο. Άλλωστε, έχει καταπιαστεί εργασιακά με όλα τα είδη των αντικειμένων που έχει σπουδάσει. Ωστόσο,
η σεμνότητα και οι πολύ χαμηλοί τόνοι της λειτουργούν έτσι ώστε να μην παίρνουν δημοσιότητα οι πολλές και διακεκριμένες σκηνογραφικές αλλά και διακοσμητικές δουλειές της. Δουλειές στην Αθήνα, στην Πάτρα και, βεβαίως, στα Χανιά, που την καταξιώνουν επαγγελματικά στο θέατρο καθώς όλες κερδίζουν αναγνώριση
και χειροκρότημα ανά την Ελλάδα. Οι δουλειές αυτές, σε συνεργασία με πολύ σημαντικούς Έλληνες σκηνοθέτες, συγκροτούν μια πολύ αξιόλογη, σταθερά ανοδική πορεία στον χώρο. Παρ’ όλα αυτά το… κασέ της αμοιβής της για το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ (με το οποίο συνεργάζεται από το 1989) παραμένει… μηδενικό. Τόσο για να στηρίξει οικονομικά το θέατρο Κρήτης, όσο βέβαια και για λόγους προσωπικούς. Πόσοι γνωρίζουν, άραγε,
ότι η παρουσία της στο θέατρο ξεκινά το 1984 με την σκηνογραφία του παιδικού έργου «Το κλειδί του Σολ;»Ότι συνεχίστηκε με μια σειρά παιδικών με την Φιλαρμονική Πατρών όπως: «Το γαλάζιο πουλί», «Η Χιονάτη και οι επτά νάνοι», «Οι τέσσερις εποχές» Η βασίλισσα του Χιονιού» «Το όνειρο καλοκαιριάτικης νύχτας», «Κοπέλια»;
Να θυμηθούμε έργα που έχουμε δει στα Χανιά, στην Κρήτη αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα όπου το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ περιοδεύει; Από το 1989 και μετά, πρόκειται για τα έργα «Τα δένδρα πεθαίνουν όρθια», «Ο Φονιάς», «Το λουρί του Σωκράτη», «Σαλής ο μαύρος βαρκάρης», «Ιστορία ζωολογικού Κήπου», «Τα μωρά τα φέρνει ο Πελαργός», «Καπετάν Μιχάλης», «Η ποντικοπαγίδα», «Ο επιθεωρητής έρχεται».

Γέννημα θρέμμα Χανιώτισσα. Του Σπύρου και της Τσίτσας. Στα δυο της χρόνια τους ζωγράφιζε πλαστικές… μακέτες! Λίγο αργότερα μάθαινε γεωγραφία φτιάχνοντας ανάγλυφα ενώ η χαρτοκοπτική στο σχολείο ήταν η ευκαιρία της για να «σκηνογραφεί» πόλεις. Η επιλογή της σχολής Δοξιάδη (τμήμα σχεδιαστών-εργοδηγών) για σπουδές μετά το γυμνάσιο ήταν, επομένως, μια απόφαση… ειλημμένη από καιρό. Τελειώνοντάς την σχολή συνέχισε στο νεοσύστατο, τότε, τμήμα Διακόσμησης – Γραφικών τεχνών-σκηνογραφίας. Διδάχτηκε ελεύθερο σχέδιο από την Έλλη Κομνηνού και σκηνογραφία από τον Πέτρο Ζουμπουλάκη. Και αμέσως μετά, από το 1979, επί το έργον. Παρέμεινε στην Αθήνα και καταπιάστηκε εργασιακά με όλα όσα είχε σπουδάσει εργαζόμενη σε διαφημιστικά γραφεία, σε εκδοτικούς οίκους αλλά και ως ελεύθερη επαγγελματίας. Την ενδιέφεραν όλα. Και συνδυάζοντας την «φυσική» της σχέση με το σχέδιο με την τελειομανία που την διακρίνει, επιδόθηκε με επιτυχία σε όλα. Είχε βέβαια την ευκαιρία να αποκτήσει μεγάλη εμπειρία μαθητεύοντας στο συνεργείο του αείμνηστου Μικέ Καραπιπέρη ο οποίος είχε αναλάβει τα σκηνικά της ταινίας του Νίκου Κούνδουρου «Το Μπορντέλο» Από εκεί και μετά, έχοντας την τύχη να βρεθεί και να σχετιστεί με τον μεγάλο μας σκηνοθέτη, έμαθε και μαθαίνει πολλά κοντά του, όπως συνηθίζει να λέει. Όπως επίσης, στην πορεία, δέχτηκε πολύτιμες συμβουλές από τον φίλο της Αντώνη Χαλκιά και τον αείμνηστο Γιάννη Κύρου.
Στην Αθήνα γνώρισε και τον σύντροφό της. Τον Μιχάλη Αεράκη. Ο ερχομός του γιού τους Σπύρου, φοιτητή τώρα στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, ήταν η αιτία που αποφάσισαν να επιστρέψουν στην Κρήτη και να εγκατασταθούν στα Χανιά ώστε να έχει την ευκαιρία μιας «ανθρωπινότερης» ζωής.
Πάντως, πριν και πάνω από όλα τα παραπάνω, εκείνο που χαρακτηρίζει την Βάλια Μαργαρίτη, είναι μια οικουμενική πίστη στην ανάγκη να γίνει ο κόσμος μας καλύτερος. Και αυτό πλέον το εναποθέτει στα παιδιά μας, όπως λέει απαντώντας στο σημερινό «Μου σου του α λα Προυστ».

• Ποιο είναι το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας;
Νομίζω η τελειομανία
• Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;
Το ότι υπάρχουν άνθρωποι στη ζωή μου που τους αγαπώ και μ’ αγαπούν κι αυτοί
• Τι είναι για σας ευτυχία;
Όταν νοιώθω ότι υπάρχει στον κόσμο αγάπη, αλληλεγγύη, ειρήνη, υγεία, ειλικρίνεια, αλήθεια
• Τι είναι για σας δυστυχία;
Όταν νοιώθω ότι στον κόσμο κυριαρχεί το κακό και όχι το καλό, όταν νοιώθω ότι κυριαρχούν οι υλικές αξίες και όχι οι άϋλες
• Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;
Πάντα με κάνουν να χαμογελώ τα παιδιά
• Το βασικό σας ελάττωμα;
Πολλά! Τι να σας λέω τώρα…
• Η βασική σας απασχόληση;
Η εργασία
• Ποια αρετή προτιμάτε σε ένα άνδρα;
Ειλικρίνεια, καθαρότητα στις σχέσεις, αλήθεια.
• …σε μια γυναίκα;
Τα ίδια
• Τι εκτιμάτε περισσότερο στους φίλους σας;
Το ότι είναι δίπλα μου πάντα. Στα καλά αλλά κυρίως στα δύσκολα
• Ποιος θα ήταν ο ιδανικός τόπος για να ζήσετε;
Ο τόπος που ζω. Τον αγαπώ, τον τιμώ και τον υπερασπίζομαι παρ όλο που γνωρίζω ότι έχει πολλά μειονεκτήματα…
• Το αγαπημένο σας ταξίδι;
Ταξίδια που κάνει κανείς με το νου και την ψυχή
• Ο αγαπημένος σας συγγραφέας;
Με σημάδεψε στην εφηβεία ο Καζαντζάκης και τον κουβαλώ πάντα μέσα μου
• Ο αγαπημένος σας ποιητής;
Ο Όμηρος
• Ο αγαπημένος σας συνθέτης;
Ο επικός, ο λυρικός, ο κλασσικός Θεοδωράκης
• Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;
Ο Εγγονόπουλος
• Η ταινία που σας σημάδεψε;
«AVANTI» των αδελφών ΤΑΒΙΑΝΙ- «1922» του Ν. Κούνδουρου
• Τι απεχθάνεστε περισσότερο ;
Το ψέμα
• Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα ;
Σχεδόν ποτέ
• Σε ποια λάθη δείχνετε την μεγαλύτερη επιείκεια;
Σ’ αυτά που γίναν χωρίς πρόθεση
• Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Σέβομαι και τιμώ πολλές ιστορικές προσωπικότητες και απ’ αυτούς τολμώ να επεξεργάζομαι τα στοιχεία τους
• Ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία στις ελεύθερες ώρες σας;
Ο χρόνος είναι κάτι σχετικό…με το άπειρο. Στο δικό μου «ρολόι»…Έτσι, όλα εντάσσονται…στις καθημερινές μου ασχολίες…Το να ποτίσεις τα λουλούδια σου τι είναι άραγε; Ελεύθερος χρόνος ή υποχρέωση;…
• Τι σας λείπει περισσότερο;
Μου λείπει το «όραμα». Θεέ μου τι να γινήκαν του κόσμου τούτου οι αντρειωμένοι; (κατάσταση πολιορκίας-Μ.Θεοδωράκης). Υπάρχουν πολλοί, μα χρειαζόμαστε κι άλλους!!!
• Ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Όχι φόβος, λύπη. Μήπως και δεν προφτάσω να δω ν’ αλλάζει ο κόσμος απ’ τα νέα παιδιά, απ’ αυτά που τους τον παραδίνουμε χωρίς όνειρα και ελπίδες. Θα ήθελα να προφτάσω να δω να τον αλλάζουν αυτόν τον «ψεύτη» κόσμο τα παιδιά μας.
• Ποιο είναι το μότο σας ;
Πιστεύω στα παιδιά. Γι’ αυτό δεν έχω χάσει την ελπίδα και το κουράγιο μου