Ιαματικός ο άγιος αλλά να ...κουνήσουμε και τα χέρια μας

http://www.haniotika-nea.gr/iamatikos-o-agios-alla-na-kouname-ki-emis-ta-cheria-mas/

 

"Αθλοφόρε Άγιε, και ιαματικέ Παντελεήμων, πρέσβευε τω ελεήμονι Θεώ, ίνα πταισμάτων άφεσιν, παράσχη ταις ψυχαίς ημών"."

"Κουτσοί στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα" λέμε. 

Και έτσι ήταν. Αφού ο Άγιος ήταν γιατρός, ανάργυρος(δεν πληρωνόταν) και θεράπευε και ανάπηρους

Το πραγματικό του όνομά του ήταν Παντολέων, εξ αιτίας όμως των φιλανθρωπιών του μετονομάστηκε σε Παντελεήμονα. Και καθώς δε θεράπευε μονάχα, αλλά φρόντιζε και να ελεεί τους πεινασμένους, να προσφέρει άρτο σε όσους δεν είχαν να φάνε, καθιερώθηκε στη συνείδηση του λαού μας και ως «ο προστάτης των αρτοποιών»!

Αύριο γιορτάζει η Χάρη του. 

Σήμερα γιορτή της Αγίας Παρασκευής και παραμονή του Αγίου Παντελεήμονος ανηφορίσαμε και κατηφορίσαμε  στην ενορία μας,  τον ναό του Αγίου Παντελεήμονα Χαλέπας.

Πολύς κόσμος, προσκυνητές αλλά και πολλοί άνθρωποι εθελοντές. Να βοηθούν το μεγάλο έργο που γίνεται στην ενορία μας.

Στην ηλεκτρονική σελίδα του ναού ανακάλυψα και μία καλαίσθητη αγαπητική αφίσα,μαζί με το πρόγραμμα εκδηλώσεων της ενορίας για την χάρη του Αγίου.

 Συνεχής η προσέλευση κόσμου. Ένα μικρό πανηγύρι θα μπορούσαμε να πούμε

Επιστρέφουμε; Στις εποχές που οι γιορτές των αγίων μας και ειδικά το καλοκαίρι ήταν το μέσον ψυχαγωγίας μας;

Δύσκολο το ναι. Επειδή, όλος αυτός ο κόσμος, όλοι εμείς, πηγαίνοντας να ζητήσουμε την χάρη του Αγίου- δυστυχώς- μεταφέραμε τις προσωπικές και συλλογικές αγωνίες μας. "Γραμμένες" σε πρόσωπα, χωρίς χαρά. Με το βλέμμα λίγο χαμένο. Με την ελπίδα μόλις να τρεμοσβήνει στην ψυχή.

 Και πολύ σωστά είπε, στο περίπου, στο κήρυγμά του- μεταξύ άλλων- ένας φιλοξενούμενος ιερέας (συγνώμη δεν γνωρίζω το όνομά του) ότι στην εποχή μας βέβαια δεν μαρτυρούμε  όπως οι Άγιοι. Άλλη είναι η "μαρτυρία" μας σήμερα. Να τα βρούμε με τον εαυτό μας. Μια διαπίστωση- παρότρυνση με πολυεπίπεδες προεκτάσεις βεβαίως.  Να τα βρουν οι πολιτικοί μας. Η πολιτεία. Η αυτοδιοίκηση. Οι φορείς. Εμείς.

Πώς να τα βρούμε όμως; Όταν στην χώρα έχει χαθεί το μέτρο  σε όλα τα επίπεδα; Κυβερνητικά –πολιτικά καθένας την πάρτη του. Κοινωνικά – αν εξαιρέσουμε το εθελοντικό κίνημα που –ευτυχώς- γιγαντώνεται , συμβαίνει το ίδιο.

 Και με αυτό-το αισιόδοξο μέτρο-  θέλω να τελειώσω τις αποψινές σκέψεις μου. Υπάρχουν  ακόμα κάποιοι θύλακες -φύλακες. Μέσα μας. Που αρχίζουν να οργανώνονται.

 Μακάρι να θελήσουμε να τους ενεργοποιήσουμε με την ευχή και την χάρη των Αγίων. Ταυτόχρονα όμως χρειάζεται και η δική μας θέληση.

Διότι,ναι μεν,

- " Αγιε  και ιαματικέ μου  Παντελεήμονα βοήθα ...»

-«Ναι, αλλά κουνάτε  κι εσείς όλοι τα χέρια σας…»