Ακούτε τα αχ και βαχ μας;

Καλή μέρα σας. Από προχθές το πολιτικό σκηνικό αποκτά, επισήμως πλέον, κι άλλους «παίκτες»! Φορτσάτους και μαχητικούς Εξ’ ού και αποκαλούνται και «ΣΥΜ-ΜΑΧΗΤΕΣ». Εκ του ονόματος του νέου κόμματος της συμπατριώτισσάς μας Ντόρας Μπακογιάννη, «Δημοκρατική Συμμαχία».
-----------
• Μια πρώτη, εύκολη, κριτική, μπορεί να είναι «Εδώ ήρθαμε. Το έχουμε ξαναδεί το έργο νέων κομμάτων και την αρχηγό που συμμετείχε και συνυπηρέτησε από υψηλές θέσεις το σημερινό απαξιωμένο στην κοινωνία πολιτικό σύστημα.
• Τί μπορεί και τί θέλει να αλλάξει στην καθημερινότητά μας και στην κατάσταση που βρισκόμαστε; Μία από τα ίδια είναι»
• Αλήθεια είναι τα παραπάνω. Από εκεί και μετά ο κάθε άνθρωπος, δικαιούται να ΑΛΛΑΞΕΙ.
• Και στο σημείο αυτό η κυρία Μπακογιάννη έκαμε την αυτοκριτική της. Δήλωσε ότι «πόνεσε» και «άλλαξε».
• Το πιστεύουμε; Το αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη, δεν είναι –ουσιαστικά- κενό ρήμα και γράμμα ; Είναι.
• Αλλά, όπως έλεγε και προχθές σε ένα τοπικό τηλεοπτικό παράθυρο ο γιατρός κ. Μανώλης Παπαδάκης (στέλεχος του νέου κόμματος και πρόσφατα εκλεγείς ως υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης Χανίων στο Περιφερειακό Συμβούλιο Κρήτης), η ιστορία έχει δείξει ότι στελέχη κομμάτων που ήταν συμμέτοχα σε λανθασμένες πολιτικές ΑΛΛΑΞΑΝ …ρότες και προσέφεραν διεξόδους στον τόπο, από ηγετικές πλέον θέσεις αξιοποιώντας την μέχρι τότε γενικότερη εμπειρία τους. Και αναφέρθηκε, παραδειγματικά, στον Ελευθέριο Βενιζέλο, Κων/νο Καραμανλή και τον Ανδρέα Παπανδρέου, λέγοντας ότι το νέο κόμμα θα κριθεί στην πορεία του.
• Η πικρή αλήθεια είναι ότι όσο κι αν είμαστε… χορτασμένοι από λόγια όλων των πολιτικών που ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ στο πολιτικό σύστημα που μας έφερε ως εδώ, ωστόσο δεν είναι εύκολο να προχωρήσουμε μπροστά με ένα ΕΝΤΕΛΩΣ ΝΕΟ κόμμα, ένα εντελώς νέο κίνημα , χωρίς να υπάρχουν και έμπειροι που θα μπουν μπροστά …αφυπνισθέντες!! Πρώτα διότι κάτι τέτοιο δεν υπάρχει στον Ελλαδικό ορίζοντα. Δεν έχουν εμφανιστεί ΕΝΤΕΛΩΣ νέοι μπροστάρηδες (σ.σ. Και νομίζω ότι, ακόμα και εάν εμφανιστούν, θα αντιμετωπίσουν την δυσπιστία μας και η πλειοψηφία θα …φοβηθεί να εμπιστευθεί ΜΟΝΟ φρέσκους μπαρμπέρηδες στο πολύ- κασίδικό μας κεφάλι).
• Είναι η Ντόρα Μπακογιάννη μια περίπτωση πολιτικού που –πράγματι- άλλαξε; Η πορεία του νέου κινήματος θα δείξει και η ιστορία θα γράψει. Δυσπιστία δικαιολογημένη υπάρχει.
• Η Ντόρα Μπακογιάννη πρέπει να ΠΕΙΣΕΙ ότι το νέο «κίνημα» δεν γίνεται για να κλείσει οικογενειακούς, προσωπικούς και πολιτικούς λογαριασμούς με τον κ. Σαμαρά. Ότι δεν γίνεται για να βρει ένα ρόλο στο νέο πολιτικό σκηνικό που φαίνεται να διαμορφώνεται. Ότι άφησε πίσω της τους βυζαντινούς πολιτικούς λαβυρίνθους .Οτι…ότι..ότι…
• Προσωπική, ταπεινή άποψη, είναι ότι το γεγονός ότι βλέπουμε ΝΕΑ πρόσωπα χωρίς παρελθόν σε υψηλές κομματικές θέσεις (και με ωραίο φρέσκο λόγο σε αθηναϊκά κανάλια) να συμπράττουν στο εγχείρημα, είναι ένα θετικό στοιχείο. Εν τούτοις , αμετανόητοι ΚΑΙ οι περισσότεροι από εμάς, εκείνο που κριτικάρουμε είναι ότι δεν πήγαν, περισσότεροι, εν ενεργεία και πρώην βουλευτές και στελέχη κομμάτων. Μα τότε δεν θα ήταν μια από τα ίδια;
• Το εγχείρημα της είναι αλήθεια ΤΟΛΜΗΡΟ μέσα σε ένα τέτοιο ζοφερό για τους παλιούς πολιτικούς, κοινωνικό κλίμα απαξίωσής τους. Δείχνει άνθρωπο ΜΑΧΗΤΗ. Αλλά ίσως και άνθρωπο που παίζει μια ...τελευταία πολιτική ζαριά.
• Μένει να αποδείξουν, όσοι συμμαχητές προσήλθαν στο κάλεσμά της αλλά και η ίδια, πρωτίστως, για ποιο λόγο μάχεται. Να αποδείξει ότι πόνεσε και άλλαξε. Επειδή, μίλησε μεν για πόνο που ξέρει ότι νοιώθουμε επειδή και η ίδια πόνεσε. Αλλά, άλλος πόνος είναι να μην έχεις δουλειά, άλλος να μη βλέπεις φως ανάπτυξης στον ορίζοντα και άλλος να βγεις εκτός κόμματος και τότε να ανακαλύψεις τα λάθη σου.
• Αλλά, βλέπετε, άλλοι έχουν ως επάγγελμα την πολιτική που …ποτέ δεν πεθαίνει κι άλλοι το μεροκάματο που καθημερινά μειώνεται. Αυτό είναι μία άλλη κουβέντα που συνοψίζεται εξαιρετικά στο παλιό ελαφρολαϊκό άσμα
• «Παλιοζωή, παλιόκοσμεεεε και παλιοκοινωνίααα ούτε στιγμή δεν έζησα με δίχως αγωνία…με αχ περνούν οι μέρες μου με βαχ περνούν τα χρόνια...»
• Ακούτε…ηγέτες… και συνάδελφοι… σύντροφοι και …συμμαχητές, τα αχ και βαχ μας ;