Από το τμήμα πολιτισμού του Δικηγορικού Συλλόγου Χανίων Διήμερη θεατρική ψυχαγωγία Με πολιτισμικά, κοινωνικά μηνύματα και φιλανθρωπικό σκοπό

 

Σάββατο απόγευμα και Κυριακή μεσημέρι, 12 και 13 Νοεμβρίου, τα μισά Χανιά ανεβήκαμε στα …κεραμίδια -τρόπος του λέγειν- καθώς λίγα κεραμίδια έχουνε μείνει και στην πόλη μας. Ανεβήκαμε στις στέγες και στις ταράτσες μας, επίσης. Παρέα με την  πεντάχρονη Αννούλα, την γιαγιά της που είχε πεθάνει αλλά ζούσε ως νεράιδα, ένα ξωτικό και πολλούς άλλους αληθινούς και φανταστικούς  φίλους- ήρωες που κινητοποιήθηκαν για να …φάνε το μαύρο σύννεφο της τσιμεντούπολης στην οποία κατοικούσαν.

·         «Τα μισά Χανιά» είναι  σχεδόν κυριολεκτικό. Καθώς το Πνευματικό Κέντρο Χανίων όπου παιζόταν η θεατρική παράσταση «Ανέβα στην στέγη να φάμε το σύννεφο», ήταν από νωρίς υπερπλήρες.  Και, εν τούτοις, συμπολίτες και παιδιά περίμεναν στην ουρά  μήπως και μπουν.  

                                          Το ΟΧΙ

·         Ποιά είναι η Αννούλα;  Είναι η κεντρική «ηρωίδα» του γνωστού ανά το πανελλήνιο θεατρικού έργου του Γιάννη Ξανθούλη που ανέβηκε πρώτη φορά το 1980 στην Αθήνα.

·          Η πεντάχρονη Αννούλα, λοιπόν, είπε «Οχιιιιι»! Σαν αυτό της 28^ης Οκτωβρίου, αλλά τούτη φορά, είπε ΟΧΙ στην περαιτέρω τσιμεντοποίηση της πόλης της. Της τσιμεντούπολης.

·         Και ως πράξη αντίστασης, ακριβώς την ημέρα της γιορτής του τσιμέντου, ανέβηκε «με  μαγικό τρόπο» στις στέγες των σπιτιών που είχαν απομείνει.

·         Μαζί της, καθοδηγήτρια, η πεθαμένη γιαγιά της με την μορφή νεράιδας. Έτσι μέσα από τις μαγικές λέξεις που μαζί θα λένε, συναντούν ένα  ξωτικό της καμινάδας, τον Βαγγέλη. Και όλοι μαζί  συναντούν παλιές Κυριακές, παλιά Χριστούγεννα, πουλιά, κότες, αεροπλάνα.

·         Η Αννούλα με τους φίλους της απειλούν πλέον την καθεστηκυία  «τάξη» της τσιμεντούπολης καθώς σκληραίνουν την στάση τους και απειλούν να μην κατεβούν από τις στέγες εάν δεν φυτευτούν δέντρα και λουλούδια, εάν δεν γίνουν πάρκα και παιδικές χαρές, ώστε η ζωή στην πόλη να ξαναγίνει ανθρώπινη.

·         Όταν ο Δήμαρχος της Τσιμεντούπολης αποφασίζει να ανέβει ο ίδιος στις στέγες για να μπορέσει να βρει την Αννούλα, θα συναντήσει το Μαύρο Σύννεφο. Και αυτό θα βοηθήσει ν’ αλλάξουν πολλά στην τσιμεντούπολη.

                                             Ατού και …

·         Από τα μεγάλα ατού της παράστασης  είναι ασφαλώς το πολλαπλά μηνυματικό κείμενο, η χαρούμενη, ρυθμική και ξεσηκωτική μουσική του έργου και τα τραγούδια του.

·         Αυτά τα ρυθμικά τραγούδια  έκαναν  το κοινό από κάτω να παρακολουθεί , συμμετέχοντας με  ρυθμικά χειροκροτήματα.

·         Το κείμενο και η σκηνοθετική καθοδήγηση (Ιώ Ασηθιανάκη) συνέβαλαν στο να κρατιέται μια άμεση επικοινωνία «ηθοποιών» -θεατών, με ερωταποκρίσεις. Έτσι τα παιδιά της πλατείας έλεγαν κι αυτά τα δικά τους ΝΑΙ και ΟΧΙ.

·         Τα τραγούδια με την επωδό «τσι τσι τσι» (μεταφορά και μουσική επιμέλεια  Κώστας Κοκολάκης) δημιουργούσαν  κλίμα αισιοδοξίας παρά την μαυρίλα του σύννεφου.

·         «Είμαι παιδί πέντε χρονών και δεν μπορώ να ζήσω/μες τα τσιμέντα τα σκληρά/γι αυτό, λοιπόν, σκαρφάλωσα στις στέγες που έχουν μείνει….» τραγουδά η Αννούλα.

·         Και όταν πια ο δήμαρχος αρχίζει ν’ αλλάζει «τροπάρι» και να υπόσχεται αλλαγή πολιτικής, η Αννούλα ζητά τραγουδιστά…δεσμεύσεις: « Λουλούδια σπείρε, δήμαρχε, αν θες να με τιμήσεις/δεν θέλω το βραβείο σου/ήσυχη να μ’ αφήσεις/Πάρκα αν δε δω στις  γειτονιές δεν κατεβαίνω κάτω/εγώ ψηλά στα σύννεφα κι όλοι εσείς στον  πάτο».

·         Αλήθεια, μήπως η Αννούλα μας βάζει …ιδέες;

·         Σίγουρα. Αφού το έργο γράφτηκε ακριβώς για να στείλει στους ποικιλώνυμους άρχοντες της πολιτικοαυτοδιοικητικής εξουσίας, μηνύματα: Περιβαλλοντικής καταστροφής που είναι προ των πυλών και απειλούν με ασφυξία την  ποιότητα ζωής της κάθε πόλης.  Αλλά και μηνύματα ευαισθητοποίησης όλων μας για το τι είχαμε, τι έχει μείνει και τι πρέπει να γίνει.

                                     ...  ντεσού  της παράστασης.

·         Στα  ντεσού της παράστασης  καταγράφουμε- κατά το δυνατόν καθώς δεν υπήρχε αναλυτικό πρόγραμμα:

·          Την σκηνοθετική καθοδήγηση της Ασηθιανάκη χάρις την οποία η σωματική και χορευτική κίνηση ήταν άρτια συγχρονισμένες με τον λόγο.

·          Το σκηνικό(παρ’ ότι στατικό) και τα πολύ ωραία κοστούμια της Ελίζας Κιοσέ- Λαγουβάρδου.

·         Την υποκριτική των δικηγόρων-ηθοποιών.  Η «Αννούλα»(κεντρικός ρόλος)  ήταν απόλυτα πειστική, αεράτη, ατρακάριστη. Η «γιαγιά-νεράιδα» (δεύτερος ρόλος της παράστασης) ήταν πράγματι  μία «αέρινη» φιγούρα καθοδηγήτριας νεράιδας.

·         Η «μαμά  και ο μπαμπάς» της Αννούλας, πολύ καλοί.

·         Το ξωτικό-«Βαγγέλης», εξαιρετικά ευκίνητη φιγούρα, άρτια χορευτική κίνηση.

·         Ο δήμαρχος «Τσιμεντόπουλος», μια αποκάλυψη καρατερίστα, όπως και η παλιά  «Κυριακή».

·         Αλλά και όλοι οι άλλοι ρόλοι, το χελιδόνι, η κότα, τα αεροπλάνα, ο πυροσβέστης, όλες  τους ήταν πειστικές και απο-δοτικές. Στο ρόλο τους και στον χρόνο που διέθεσαν για να πετύχει  η παράσταση. Όλες; Ναι, επειδή όλους τους ρόλους τους είχαν γυναίκες.

                               Πρωτοβουλία

·         Λειψανδρία, ηθοποιών; Ρωτήσαμε τον δικηγόρο Γιώργο Βεργάκη, πρόεδρο της επιτροπής πολιτισμού του δικηγορικού συλλόγου Χανίων, που συναντήσαμε στην έξοδο.

·         -Όχι. Απλώς μοιραστήκαμε βάρη. Καθώς (και αυτό είναι είδηση) ετοιμάζουμε και άλλη μία θεατρική παράσταση, για ενήλικες. Εκεί παίζουν και άντρες.

·          Με πρωτοβουλία του δικηγορικού συλλόγου, λοιπόν, η παράσταση. Δια του τμήματος πολιτισμού. Το οποίο έχει δώσει ήδη πολλά, και σε πολλές τέχνες, δείγματα γραφής στα πολιτιστικά-πολιτισμικά  πράγματα της Χανιωτούπολης!

·         Και τούτη τη φορά(όπως και άλλες για άλλα σωματεία της πόλης που χρειάζονται ενίσχυση), ο σκοπός ήταν πρωτίστως κοινωνικός. Αλτρουιστικός. Αφού, όλα τα έσοδα πήγαν για την ενίσχυση του Κ.Η.Φ.ΑΜΕΑ Χανίων. Κάτι που επισήμανε στην αρχή της παράστασης, ευχαριστώντας, όλους τους συντελεστές και χορηγούς, τόσο  πρόεδρος του Δικηγορικού συλλόγου Χανίων κ. Γιάννης Δασκαλάκης όσο και ο κ. Γιώργος Βεργάκης.

·         Και όπως μας είπε και η κυρία Γιάννα Παπαγιαννάκη-«γιαγιά-νεράιδα» όταν την αναγνωρίσαμε και την ρωτήσαμε, η παράλειψη αναλυτικού προγράμματος, πέραν του ότι έγινε για λόγους εξοικονόμησης δαπάνης, έγινε επίσης, επειδή δεν επιδιώκουν προσωπική προβολή. Συμμετείχαν, παρά τις πολλές τους (οικογενειακές και επαγγελματικές υποχρεώσεις) για να στηρίξουν την πρωτοβουλία του δικηγορικού συλλόγου και  την κοινωνική-πολιτιστική του δράση.

                                         Μικρό επιμύθιο

·         Αλήθεια, μήπως είναι καιρός τα Χανιά μας να αποκτήσουν, το έχουμε ξαναγράψει, μια «μόνιμη» παιδική θεατρική σκηνή; Η πληθώρα των παιδιών που προσέρχεται, αλλά κυρίως η ενθουσιώδης συμμετοχή τους, στα επί σκηνής δρώμενα δείχνει τον ενθουσιασμό τους, αφ’ ενός. Και αφ’ ετέρου την ανάγκη, η τοπική μας αυτοδιοίκηση να την βάλει στο σχεδιασμό της. Παραχωρώντας χώρο σε ερασιτεχνικές ομάδες με την υποχρέωση να παρουσιάζουν και παιδικά έργα. Η βίλα Κούνδουρου θα μπορούσε να είναι μία στέγη για ερασιτεχνικές ομάδες πολλών μορφών τέχνης. Αν ακούει, κανείς…..

 Χανιώτικα Νέα 16-11-16

 

Αυτη Φωτο από προφίλ Γ Βεργάκη είναι του Κωστα Γκίκα