Παρασκευή, Δεκεμβρίου 01, 2017

Για την σημερινή επέτειο της Ενωσης της Κρήτης:


Απόσπασμα από το ιστορικό μυθιστόρημα του Πολυχρόνη Κουτσάκη "Οταν ήταν ευτυχισμένος".Κεφάλαιο:
"Χανιά, Δεκέμβριος 1913"
--------------
Αριστείδης (ο πιστός άνθρωπος που ήταν πάντα δίπλα του):
"Καλείται στο βήμα για να απευθύνει σύντομον χαιρετισμόν ο πρωθυπουργός της Ελλάδος Ελευθέριος Βενιζέλος" ακούγεται από τα μεγάφωνα.Κάποιοι παίζουν μπαλοθιές, το πλήθος ουρλιάζει το όνομά του, αλλ΄αυτός δεν κουνιέται. Ολα τα μάτια είναι πάνω του.Βρήκε την ώρα να μην προσέχει. Θα γίνουμε ρεζίλι.
- Κύριε πρωθυπουργέ, σας φωνάζουν του λέω μέσα από τα δόντια μου, βλέποντάς τον χαμένο στις αναμνήσεις του......
Συνέρχεται, χαμογελάει,και επιτέλους βάζει μπρος και κουνεί τα ποδάρια του.Πάλι καλά.Υπάρχουνε κι άλλες φορές που μένει για ώρα ετσά, χαμένος στα βάθη του νου του.Θωρώντας τον,μου΄χουν μπει σκέψεις-είναι δυνατόν κάποιος που έφτασε στα όρια τση τρέλας να συνέλθει πλήρως, και να παραμείνει στα σύγκαλά του; Και να γίνει γίγαντας; 'Η μήπως πρέπει να φτάσεις στα όρια τση τρέλας για να γίνεις γίγαντας; Ανεβαίνει, και το Φιρκά σειέται απ΄τσι φωνές, δεν τον αφήνουνε να μιλήσει.Τελικά, κάνει νόημα και σιωπούνε όλοι.Η σημαία είναι πάνω, ο μπάτης την εκάνει να κυματίζει. Η ελληνική σημαία. Την είχαμε ξαναβάλει, πριν χρόνια, και μας την εκατατεβάζανε, ξανά και ξανά. Εδά μπλιό δεν θα την εξανακατεβάσει κανείς.Εκεί θα μείνει. Ο Βενιζέλος άρχισε να μιλάει. Κι εδά είναι η σειρά μου να σμίξω με τους υπόλοιπους. Αρχινώ κι εγώ να κλαίω."


Η 4η έκδοση του "Οταν ήταν ευτυχισμένος" κυκλοφόρησε πριν ένα μήνα από τον ΠΑΤΑΚΗ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου