Πώς αλλιώς ;

Στο βαθμό που πολίτες -και οι μαθητές- εξέφρασαν διαμαρτυρίες προς το σύνολο του παρόντος πολιτικού συστήματος(π.χ γυρίζοντας το κεφάλι τους ή μετά το πέρας να κάνουν μία ειρηνική διαμαρτυρία) έτσι ώστε να προσβάλλεται η εθνική μας γιορτή και να αποδίδεται ο απαιτούμενος σεβασμός στην μνήμη όσων πολέμησαν για την δική μας ελευθερία (και οι γονείς εμάς των παλιότερων, πολέμησαν και στην Αλβανία και στην αντίσταση) η στάση αυτή είναι ένας τρόπος για να δείξουν την οργή τους .
Δεν επικροτεί κανείς τις αποδοκιμασίες κατά του προέδρου της Δημοκρατίας και όσων βρισκόντουσαν στις εξέδρες των επισήμων.
-----
Ωστόσο, να επισημάνουμε ότι η δίκαιη λαϊκή οργή χρειάζεται να εκτονωθεί. Και ασφαλώς δεν εκτονώνεται με τους «πανηγυρισμούς» για το «κούρεμα» του χρέους. Το οποίο, μπορεί να έχει το θετικό ότι γλυτώσαμε τα χειρότερα, ως χώρα.
Οι πολίτες όμως που είναι άνεργοι, χρεωμένοι, με ψίχουλα μισθών και συντάξεων όχι μόνο δεν ωφελήθηκαν από την συμφωνία, αλλά πληροφορούνται ότι θα υπάρξει άλλη μία δεκαετία –και βάλε- σκληρών μέτρων.
Η καθημερινότητά τους-για όσους υπάρξει καθημερινότητα από εδώ και πέρα- θα είναι ασήκωτη. Θα είναι καθημερινότητα απελπισίας και πόνων.

Αλλά και όσοι, έστω, τα ελάχιστα διασφαλίζουν, δεν έχουν εμπιστοσύνη (όλοι μας δεν έχουμε) στο παρόν πολιτικό σύστημα ότι και τα επόμενα χρόνια θα διοικήσει –κυβερνήσει έτσι ώστε να μην γίνουν περαιτέρω οριζόντιες και άδικες περικοπές. Αντίθετα το βλέπουν/βλέπουμε πολύ πιθανόν. Άλλωστε και ο κ. υπουργός των οικονομικών, δήλωσε ότι δεν θα γίνουν περαιτέρω περικοπές ….εάν εφαρμοστούν και αποδώσουν τα μέτρα που έχουν ψηφιστεί. Εδώ και δύο χρόνια δεν απέδωσαν.
Τώρα γιατί να αποδώσουν;

Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας όφειλε να έχει πάρει πρωτοβουλίες . Να φέρει στο ίδιο τραπέζι όλους. Και να υποχρεωθούν κάποιοι να συμφωνήσουν. Και οι σημερινές δηλώσεις του, μπορεί να είναι κατανοητές, αλλά δεν θα αποσοβήσουν την υποβόσκουσα λαϊκή αγανάκτηση. Οφείλει να πάρει πρωτοβουλίες. Για ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ διέξοδο προς τα εμπρός. Οι εκλογές- ίσως -είναι πλέον η μόνη λύση.
Να αποφασίσει ο λαός ποιος ή ποιοι θα τον κυβερνήσουν τα επόμενα, ούτως ή άλλως, πολύ επώδυνα- σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο- χρόνια.


Δεν μπορεί να πονά μόνο ο λαός. Πρέπει να «πονέσει» και το σημερινό πολιτικό προσωπικό που έχει την κύρια ευθύνη για όσα συμβαίνουν σήμερα.
Και μάλιστα θάπρεπε να διευκολύνουν οι ίδιοι λύσεις, αντί να είναι κολλημένοι στις καρέκλες εξουσίας και στις κομματικές καρέκλες τους .
Μακάρι να το καταλάβουν. Και να ανοίξουν ΤΩΡΑ (πριν είναι αργά) τον δρόμο για μια αναγκαία, και σε όσο μεγαλύτερο βάθος γίνεται, αλλαγή του πολιτικού σκηνικού και προσωπικού της χώρας.

Εφ όσον είναι φανερό ότι υπάρχει δυσαρμονία λαού και πολιτικών στην δημοκρατία δεν υπάρχουν (δεν πρέπει να υπάρχουν) αδιέξοδα .
Άρα πρέπει να έχει (να της δοθούν) έννομες επιλογές. Oι εκλογές ίσως είναι- σήμερα πια- η μόνη επιλογή.
- Πώς αλλιώς;